Μικροί καθημερινοί ήρωες!

Αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί οι μικροί και αφανείς ήρωες ανάμεσά μας...μου έρχονται στο μυαλό όλοι εκείνοι οι μαθητές ,αρχικά ,που δίνουν εδώ και μήνες έναν προσωπικό αγώνα ξεπερνώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που αυτήν την χρονιά ήταν πραγματικά πρωτόγνωρες, ανήκουστες...Είμαι τόσο περήφανη ως εκπαιδευτικός που έχω την τύχη και την τιμή να βρίσκομαι ανάμεσά τους...να νιώθω τον παλμό της καρδιάς τους και την αγωνία τους...Πόσο σημαντικό είναι αλήθεια να τους εκφράζουμε την αγάπη μας και να τους δείχνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας ο καθένας από τον δικό του ρόλο είτε ως γονιός είτε ως δάσκαλος είτε ως φίλος!

Γιατί άραγε τους θεωρώ ήρωες;; Μα γιατί παρόλες τις ασύλληπτες εξελίξεις με την πανδημία και τον εγκλεισμό δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα τους!!Είχαν ψηλά το κεφάλι. Τα όνειρά τους δεν ματαιώθηκαν! Τα ιδανικά τους δεν ακυρώθηκαν· αντιθέτως γιγαντώθηκαν και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων πιο δυνατοί και πιο ευγνώμονες, θα τολμούσα να πω, μιας που συνειδητοποίησαν το βάρος της ευθύνης που έχουν στις πλάτες τους!

Δεν είναι μόνο ο δρόμος προς την επιτυχία των πανελληνίων εξετάσεων είναι και αυτός της προσωπικής τους ανάπτυξης που είναι σκληρός γιατί είναι αδυσώπητος! Όταν κρίνεις τον εαυτό σου εξάλλου, πρέπει να είσαι σκληρός και αυστηρός! Ο δρόμος της αυτοβελτίωσης και του αυτοπροσδιορισμού είναι ....ηρωικός! Μουντούδη Ελίνα